វរសេនីយ៍ឯក Larry Redmon បន្ទាប់មកជាសេនាធិការកងទ័ពនៅស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិកនៅទីក្រុងបាងកកចូលរួមក្នុងពិធីរំMemorialកអនុស្សាវរីយ៍អតីតយុទ្ធជនកងទ័ពកូរ៉េនៅឯកងវរសេនាធំថ្មើរជើងលេខ ២១ នៅឆុនបូរីក្នុងការរំremកដល់ទាហានថៃដែលបានបញ្ជូនទៅប្រយុទ្ធពីឆ្នាំ ១៩៥០ ដល់ ១៩៥៣ ។
វរសេនីយ៍ឯក Larry Redmon អតីតសេនាធិការកងទ័ពនៅស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិកប្រចាំនៅទីក្រុងបាងកកដែលបានចូលនិវត្តន៍ពីតួនាទីយោធាកាលពីខែមុនបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការយោធាថៃ – អាមេរិកនៅពេលដែលនៅប្រទេសថៃ។ លោក WASSANA NANUAM បាននិយាយជាមួយគាត់អំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់។
អាមេរិច Green Beret និងទាហាន Col Redmon ត្រូវបានដាក់ពង្រាយជាលើកដំបូងនៅប្រទេសថៃកាលពី ៣៥ ឆ្នាំមុនសម្រាប់បេសកកម្មជាមួយទាហានពិសេសនៃកងទ័ពភូមិន្ទថៃ (RTA) បន្ទាប់មកក្រោយមកទៀតជាមន្រ្តីផ្លាស់ប្តូរការសិក្សានៅបញ្ជាការដ្ឋានកងទ័ពនិងបុគ្គលិកមហាវិទ្យាល័យបុគ្គលិក ៧៧ ។
ក្រោយមកគាត់ជាផ្នែកមួយនៃក្រុមប្រឹក្សាយោធាសហរដ្ឋអាមេរិកសហរដ្ឋអាមេរិក (JUSMAGTHAI) ហើយចុងក្រោយនៅ ៦ ឆ្នាំមុនគាត់បានមកទីនេះក្នុងនាមជាអនុព័ន្ធយោធារបស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
តើបេសកកម្មដំបូងរបស់អ្នកជាអ្វីលើកដំបូង?
ខ្ញុំត្រូវបានគេដាក់ពង្រាយក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៦ ជាក្រុមពិសេសនៃកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិកដើម្បីហ្វឹកហាត់ជាមួយទាហានពិសេសនៃកងទ័ពពិសេស RTA នៅលពបូរី។ យើងមានអ្វីជាច្រើនត្រូវរៀនពីពួកគេព្រោះថៃមានបទពិសោធប្រយុទ្ធក្នុងការបះបោរចាប់តាំងពីវានៅតែមានបញ្ហានៅព្រំដែនកម្ពុជា – ថៃក្នុងអំឡុងការកាន់កាប់របស់វៀតណាមនៅកម្ពុជា។
យើងបានបណ្តុះបណ្តាលកម្លាំងពិសេស RTA ក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញប្រយុទ្ធដូចជាការល្បាតការវាយឆ្មក់ការស្ទាក់ចាប់និងការរស់រានមានជីវិតពីព្រៃ។ យើងនឹងបង្រៀនបច្ចេកទេសបញ្ចូលតាមអាកាសគោលលទ្ធិការបណ្តុះបណ្តាលវេជ្ជសាស្ត្រនិងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍និងបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗ។
ខ្ញុំជាទាហានពិសេសថ្មីនៅពេលនេះដូច្នេះការបណ្តុះបណ្តាលរបស់ខ្ញុំជាច្រើនត្រូវបានបង្រៀនដល់ខ្ញុំដោយកងកំលាំងពិសេសថៃនៅឡូពប៊ឺរីឡាំប៉ាងនិងភិតតានីឡុក។ ពួកគេបានបង្រៀនខ្ញុំពីបច្ចេកទេសរស់រានមានជីវិតជាច្រើននៅក្នុងព្រៃវិធីស្គាល់ពស់និងសត្វគ្រោះថ្នាក់អន្ទាក់ចំណីព្រៃប៉ុន្តែក៏មានបច្ចេកទេសជាច្រើនពីបទពិសោធន៍និងប្រតិបត្តិការប្រយុទ្ធរបស់ពួកគេផងដែរ។ ក្នុងកំឡុងពេលនេះខ្ញុំបានជួបទាហានពិសេសរបស់ថៃជាច្រើននាក់ដែលអ្នកខ្លះនៅតែជាមិត្តភក្តិនិងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
តើអ្វីទៅជាការយល់ឃើញមុនពេលដែលអ្នកត្រូវបានគេដាក់ពង្រាយនៅទីនេះ?
ខ្ញុំដឹងតែប្រទេសថៃនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានអាននៅក្នុងសៀវភៅ។ កាលពីក្មេងខ្ញុំធ្លាប់បានអានច្រើនអំពីប្រទេសថៃដោយចៃដន្យពីព្រោះខ្ញុំបានរកឃើញអត្ថបទមួយ ភូមិសាស្ត្រជាតិ អំពីនគរមួយដែលមានស្តេចមួយអង្គប្រសូតនៅអាមេរិក។
នេះពិតជាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមកនៅពេលសង្គ្រាមវៀតណាមកំពុងកើតឡើងពូរបស់ខ្ញុំបានរងរបួសហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅប្រទេសថៃដើម្បីសង្គ្រោះនៅមន្ទីរពេទ្យអាមេរិក។
ពេលគាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំពីរឿងរ៉ាវអំពីប្រទេសដ៏អស្ចារ្យមួយដែលជាកន្លែងដែលមនុស្សជាច្រើនត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់និងយកចិត្តទុកដាក់។ ជាការពិតប្រទេសថៃ។ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំចង់ទៅលេងប្រទេសថៃមួយថ្ងៃ។ ដូច្នេះខ្ញុំមានផ្នត់គំនិតអំណោយផលតាំងពីដំបូងមក។
ឱកាសរបស់ខ្ញុំបានមកដល់មួយថ្ងៃនៅពេលជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមកខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិក។ ខ្ញុំបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាកងកម្លាំងពិសេសហើយទោះបីខ្ញុំមិនមានជម្រើសថាតើអង្គភាពមួយណាដែលខ្ញុំត្រូវទៅក៏ដោយខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យទៅក្រុមពិសេសដំបូងដែលប្រតិបត្តិការនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ភាគច្រើនគឺប្រទេសថៃ។
នៅពេលនេះខ្ញុំមិនបានដឹងថាកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិកមានអង្គភាពដែលបានបណ្តុះបណ្តាលនៅប្រទេសថៃទេ។ ខ្ញុំរំភើបនៅពេលដែលខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំនឹងទៅប្រទេសថៃតាមពិតរហូតដល់ពេលនោះខ្ញុំមិនដែលនៅក្រៅសហរដ្ឋអាមេរិកពីមុនទេ។
អ្នកណាដឹងប្រហែលជានេះជាវាសនាវាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលមកពីរឿងរ៉ាវអំពីប្រទេសថៃពេលខ្ញុំនៅក្មេងខ្ញុំត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យទៅក្រុមពិសេសនៃកងទ័ពសហរដ្ឋអាមេរិកនៅប្រទេសថៃ។
តើបេសកកម្មដែលមានមោទនភាពបំផុតរបស់អ្នកគឺជាអ្វី?
នៅភូហ៊ិនរ៉ុងក្លាប្រតិបត្តិការភូថុនុល។ យើងមិនបានចូលរួមជាមួយសមរភូមិរវាងទាហានថៃនិងកុបកម្មកុម្មុយនិស្តនៅឡាវទេ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះក្រុមរបស់ខ្ញុំកំពុងហ្វឹកហាត់នៅលើភ្នំខណៈពេលដែលទាហានថៃត្រូវបានបាញ់ដោយកាំភ្លើងធំឡាវហើយសញ្ញាវិទ្យុរបស់ពួកគេងាយត្រូវបានសត្រូវចាប់បាន។
ដូច្នេះយើងបានបង្ហាញពួកគេពីរបៀបប្រើប្រដាប់ស្ទូចរបស់យើងហើយនេះបានជួយការពារឧបករណ៍ទំនាក់ទំនងថៃពីការស្ទាក់ចាប់ដោយសត្រូវ។
យើងក៏បានបណ្តុះបណ្តាលពួកគេពីរបៀបប្រើបច្ចេកទេសអ៊ិនគ្រីបពិសេសរបស់យើងដើម្បីឱ្យសត្រូវមិនដឹងពីអ្វីដែលជនជាតិថៃកំពុងនិយាយខ្ញុំជឿជាក់ថារឿងនេះអាចជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើន។ យើងក៏បានបណ្តុះបណ្តាលទាហានថៃនូវបច្ចេកទេសវេជ្ជសាស្រ្តកម្រិតខ្ពស់ដែលជួលដោយកងកម្លាំងពិសេសអាមេរិក។ នេះក៏បានជួយសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សផងដែរ។
បេសកកម្មមួយទៀតគឺយើងបានហ្វឹកហាត់នៅជំរុំណុងតាកូក្នុងសង្កាត់ប៉ាក់ជុងនៃនគរណាខនរ៉ាក់សីម៉ាជាមួយកងកម្លាំងពិសេសថៃក្នុងការជួយបណ្តុះបណ្តាលអ្នកល្បាតយោធា។ ជាថ្មីម្តងទៀតរឿងនេះនៅតែមាននៅពេលដែលមានបញ្ហានៅកម្ពុជា។ យើងបានផ្តល់ការបណ្តុះបណ្តាលដល់ភាគីថៃក្នុងការប្រើយុទ្ធសាស្ត្រអាវុធនិងជំនាញប្រយុទ្ធ។ ខ្ញុំគិតថាវាមានប្រយោជន៍។
កិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតមួយរបស់ខ្ញុំគឺនៅឆ្នាំ ២០១៩ និងឆ្នាំ ២០២០ ។ ខ្ញុំមានកិត្តិយសដែលត្រូវបានស្នើសុំឱ្យបង្រៀនថ្នាក់ដល់សាលាបណ្ឌិត្យសភាយោធាថៃនៅណាខនណុកជាមួយព្រះនាងមហាចក្រីសិរិនថន។ វាពិតជាកិត្តិយសណាស់ដែលខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់ពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ។
ម្ចាស់ក្សត្រីសិរិនថនបានចូលរួមក្នុងថ្នាក់នៅពេលខ្ញុំបង្រៀនអំពីយុទ្ធសាស្ត្រឬគោលលទ្ធិរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកហើយតែងតែប្រព្រឹត្ដចំពោះខ្ញុំដោយសប្បុរសនិងព្រះគុណ។ ម្ចាស់ក្សត្រីសិរិនថនមានព្រះគុណនិងមានភាពកំប្លុកកំប្លែងអស្ចារ្យ។ នាងថែមទាំងច្រៀងចំរៀងដែលខ្ញុំហៅថា របាំបាឡេនៃបៃតង។
ខ្ញុំមិនអាចជឿថានាងស្គាល់បទចំរៀងនេះទេហើយខ្ញុំបានសួរនាងពីរបៀបដែលនាងស្គាល់វា។ លោកស្រីបាននិយាយថាលោកស្រីបានទៅបញ្ជាការកងកំលាំងពិសេសនៅឡូប៉ូ Buri ជាមួយឪពុករបស់គាត់គឺព្រះករុណាព្រះមហាក្សត្រ Bhumibol Adulyadej The Great ហើយបានជួបក្រុមពិសេសនៃសហរដ្ឋអាមេរិកនៅទីនោះ។
នាងបានប្រាប់ខ្ញុំថាម្តាយរបស់នាងគឺមហាក្សត្រីយានី Sirikit The Queen Mother តែងតែចូលចិត្តចម្រៀងបៃតងអាមេរិចបៃតងហើយបានចងចាំបទចំរៀងជាច្រើន។ នាងបានលេងបទចម្រៀងដូច្នេះនាងបានរៀនតាមវិធីនេះហើយមិនដែលភ្លេចពួកគេឡើយ។
តើអ្នកចូលរួមក្នុងប្រតិបត្តិការសម្ងាត់ណាមួយនៅក្នុងប្រទេសថៃដែលអាចត្រូវបានបង្ហាញនៅពេលនេះទេ? ប្រជាជនថៃជឿជាក់ថាកងកម្លាំងពិសេសរបស់អាមេរិកបានមកប្រទេសថៃដោយមានបេសកកម្មសម្ងាត់។
ទេយើងមិនមានប្រតិបត្តិការសម្ងាត់នៅក្នុងប្រទេសថៃទេ។ ខ្ញុំចង់មានន័យថារាល់ការហ្វឹកហាត់និងលំហាត់របស់យើងត្រូវបានថតរូបហើយមនុស្សចូលរួមពិធីបើកនិងបិទអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលយើងធ្វើគឺត្រូវធ្វើជាមួយដៃគូថៃរបស់យើង។ ជារឿយៗអ្នកឃើញលំហាត់និងព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះនៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ដូចជាពស់វែកហ្គោល។
តើអ្នកដឹងអំពីនយោបាយនយោបាយនៅប្រទេសថៃប៉ុន្មានដែរ? តើអ្នកធ្លាប់លឺទេថាជនជាតិថៃខ្លះមិនចូលចិត្តអាមេរិកដើរតួក្នុងនយោបាយថៃ?
ខ្ញុំមិនចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយទេខ្ញុំប្រាកដថាខ្ញុំបានឃើញវានៅលើព័ត៌មានហើយវាពិបាកក្នុងការមិនអើពើនៅពេលដែលការតវ៉ាបានកើតឡើងនៅតាមដងផ្លូវប៉ុន្តែតាមទស្សនៈរបស់ខ្ញុំទាំងនេះគឺជាបញ្ហាផ្ទៃក្នុងដែលទុកឱ្យប្រទេសថៃដោះស្រាយ។
ខ្ញុំដឹងអំពីទស្សនៈអវិជ្ជមានរបស់អាមេរិកហើយជាការពិតខ្ញុំបានឃើញវានៅលើព័ត៌មានហើយខ្ញុំដឹងថាមនុស្សមួយចំនួនមិនចូលចិត្តអាមេរិចឬអាមេរិកាំង។
បាទ / ចាស, វាឈឺណាស់ពេល that ហើយខ្ញុំយល់ពេលខ្លះហេតុអ្វីបានជាមានការយល់ឃើញបែបនេះក្នុងចំណោមមនុស្សមួយចំនួន។ ប្រហែលជាពួកគេត្រូវបានធ្វើខុសដោយជនជាតិអាមេរិកប្រហែលជាពួកគេមិនយល់ស្របនឹងវប្បធម៌ឬគោលនយោបាយរបស់អាមេរិក។
ខ្ញុំដឹងថាប្រទេសរបស់ខ្ញុំមិនល្អឥតខ្ចោះហើយខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកសុំទោសចំពោះសកម្មភាពរបស់យើងនោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថាយើងព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវជាមួយប្រទេសថៃនិងប្រជាជនរបស់ខ្លួន។ យើងមិនល្អឥតខ្ចោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំក៏គិតថាយើងគួរតែចងចាំនូវអ្វីដែលយើងបានធ្វើនៅប្រទេសថៃ។
ខ្ញុំនៅតែជឿជាក់លើចំណងមិត្តភាពអាមេរិក – ថៃហើយខ្ញុំជឿជាក់ថាមិត្តភាពនេះកាន់តែសំខាន់ជាងពេលកន្លងមក។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលចាកចេញ?
ភាពសោកសៅ។ ចាប់តាំងពីការដាក់ពង្រាយលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំទៅប្រទេសថៃក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៦ ខ្ញុំបានចំណាយពេលភាគច្រើននៃអាជីពជាមនុស្សពេញវ័យរបស់ខ្ញុំនៅទីនេះ។ ខ្ញុំបានចំណាយពេលច្រើនជាមួយបងប្អូនរបស់ខ្ញុំក្នុងចំណោមអង្គភាពផ្សេងៗនៃបញ្ជាការសង្គ្រាមពិសេសមិនថាវាជាការហ្វឹកហាត់ការធ្វើដំណើរនិងការធ្វើដំណើរទេ។ វាជាពេលវេលាពិសេសក្នុងជីវិតខ្ញុំ។
ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំនៅទីនេះថាពេលខ្ញុំចាកចេញពីប្រទេសថៃខ្ញុំនឹងនឹកផ្ទះពីព្រោះខ្ញុំបានចំណាយពេលពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំនៅប្រទេសថៃ។ ខ្ញុំកំពុងរង់ចាំត្រឡប់មកវិញខ្ញុំមានមោទនភាពដែលបានមកទីនេះ។ ខ្ញុំនឹងត្រលប់មកវិញក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ។
